Jurgen is al wakker voor de wekker, ik natuurlijk niet. Maar na een keertje snoozen spring ik toch ook maar onder de douche. De straal is zo hard, dat we bijna mee het afvoerputje in spoelen maar je wordt er wel goed wakker van.
We zijn keurig op tijd klaar, we leggen nog wat spulletjes terug in de auto. Ik heb bijvoorbeeld altijd mijn eigen fohn mee, ben nog al geobsedeerd door een goede fohn, maar inmiddels heb ik er ook een bij de Walmart gekocht en die gaat elk jaar mee op vakantie. M'n Nederlandse fohn (...) hoeft dus niet mee. Nog 5 minuten wachten en dan stappen we in de shuttlebus die keurig op tijd om 08.00 uur voorrijdt.
Het is op Schiphol even zoeken naar de juiste incheckbalie, we nemen zeg maar de toeristische route...
Het inchecken lukte thuis niet, maar gelukkig kan dit aan bij de zuil bij United.
Beetje jammer dat dit nogal traaaaag gaat.
Uiteindelijk hebben ook wij onze boardingpassen, we hebben ze ook al direct voor de vlucht vanaf Chicago gekregen. Bij security worden we beiden extra gefouilleerd; ik ben vergeten het elastiekje uit mijn broekzak te halen. Nou ja, moet ik maar opletten. Ook de trolley en mijn handtas maken een detour. De trolley wegens de beanbag voor de TomTom, mijn handtas ondergaat een drugstest. Uiteraard zijn we helemaal clean en kunnen we dan toch doorlopen en eindelijk ontbijten. We lopen wat rond maar komen uiteindelijk uit bij de Mac en wordt het lekker een eggmcmuffin. Vinden we helemaal geen straf!
We lopen daarna op het gemak naar de gate en moeten nog een half uurtje wachten voor we gaan boarden. Dat gaat per groep en best efficiënt. We hadden mazzel want we konden vorige week bij het boeken van de tickets nog twee stoelen naast elkaar vastleggen. Geen idee of dat was gelukt bij het inchecken want het vliegtuig zit stampvol.
Ondanks de lange taxirit naar de Polderbaan vertrekken we mooi op tijd.
Niet lang na het opstijgen krijgen we wat te drinken en pretzels, en een uur daarna komt het eten. Zoals altijd kiest Jurgen de chicken en ik de pasta. En zoals altijd vinden we het prima te eten. Er zit salade, een broodje en een ijsje bij.
Er komt nog een keer drinken inclusief een flesje water, en dan komt er een tijdje niets. En het duurt gewoon best wel lang. Het valt ons wel op dat de plaatsen verrassend ruim zijn en de beenruimte is ook zeker prima. Ook het entertainment systeem heeft echt leuke films.
Een uurtje voor de landing op Chigaco krijgen we nog een broodje en stroopwafel. En wat te drinken natuurlijk.
We landden mooi op tijd op O'Hare waar het allemaal heel snel gaat; binnen een kwartier staan we bij de koffers. En dat ondanks een bijzonder chagrijnige Homeland Security officer, die ongeveer 5 woorden heeft gesproken. Nou ja, wij hebben de stempel, lekker belangrijk. Het nadeel is nu natuurlijk wel dat we lang moeten wachten op de koffers.
Zodra de band begint te draaien komt de mijne vrij snel maar die van Jurgen laat ruim een kwartier op zich wachten. Dan wordt het toch wel even spannend! De douane kost ongeveer 30 seconden in de rij staan en gelijk daarna mogen we de koffers weer afgeven.
Via een hele lange loopband komen we bij de goede terminal uit en daar mogen we nog door security.
Ook hier gaat de trolley via de detour, maar de beambte heeft de grootste lol; hij vermoedt dat er een 'metal banana' inzit.... Ook nu weer de beanbag van de TomTom, maar de beamte heeft er samen met een collega de grootste lol om 😂
Dan op naar de gate waar we nog zo'n 1,5 uur moeten wachten op de volgende vlucht. Tijd genoeg dus om nog wat te eten. Het wordt een beetje flauwe pizzapunt in een soort foodcourt. We halen ook nog een fles water voor het straks op de vlucht.
Ook de tweede vlucht gaat perfect op tijd en ondanks dat het nog 'maar' 4 uur is tot San Francisco, duurde het lang. Maar keurig om 18.00 uur plaatselijke tijd zijn we geland. Het weer is heel prima, zo'n 20 graden en wat bewolking. We hebben de koffers snel te pakken en nemen de airtrain naar Alamo. Daar staat een behoorlijke rij. Er is ook een self-service zuil. Nu werken dit soort dingen bij ons/mij meestal niet, maar toch maar proberen.
Voor de zekerheid blijft Jurgen in de rij staan, maar na heel veel keer 'decline' aan te vinken, krijg ik toch een halve meter papier uit de zuil met daarop het huurcontract.
In de garage kunnen we kiezen tussen een Ford Escape, 2 x een Nissan Rogue of een Hyundai Tucson. Gezien ons Denver avontuur (2015) wordt die het dus niet. De Escape vinden we te oud, dus we kiezen een zwarte Rogue, gooien de koffers erin en rijden binnen een kwartier naar ons hotel, de Motor Inn Nob Hill. We worden hier heel enthousiast begroet en krijgen gelijk ook een goeie tip voor het eten op slechts 1 blok afstand. De kamer is prima, heel ruim. Wel wat verouderd maar schoon, een heerlijk (groot!) bed en bovendien is het parkeren hier gratis.
Met onze laatste krachten (...) lopen we naar het restaurant waar we inderdaad heerlijk eten. Jurgen neemt een steak met allerlei groentes en jalopeno brood, ik neem een hamburger met blue cheese. En natuurlijk een lokaal biertje erbij.
Maar dan is het wel gedaan voor vandaag, de oogjes blijven met moeite open.
We lopen terug naar het hotel en om 21.30 uur gaat het licht uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten