We zijn nu voor de 4e keer in Page, maar we zijn nog nooit eerder bij de Glen Canyon Dam geweest. Dus dat gaan we vandaag doen.
Na het meer dan prima ontbijt (hot breakfast) gaan we naar het VC en kopen voor 5$ per persoon kaartjes voor de tour van 10.30. We hebben nog wat tijd voor die vertrekt dus kijken buiten via een telescoop naar de zon (die blijkbaar speciale dingen doet vandaag), en lopen langs de tentoonstelling in het VC. O ja, en we zetten een stempel in ons paspoort 😄
We hebben een klein groepje, 11 personen en een leuke gids die veel weet te vertellen.
We mogen eerst over de dam lopen, hier staan wat zaken opgesteld zoals een kieptrechter ding waarmee het beton werd gestort, een staaf beton zodat je ziet waar het nu eigenlijk uit bestaat, een stuk kabel, en over alle dingen kan de gids wat vertellen. Bijvoorbeeld dat Page alleen maar is gebouwd om de mensen onder te brengen die nodig waren voor de bouw, en hoeveel elektriciteit de dam levert. Dan gaan we met een lift naar beneden, lopen daar een stukje, horen waarom er gras onderaan de dam ligt, en zien de turbines in actie.
Dan is het weer voorbij en gaan we met dezelfde lift weer naar boven. Al met al een leuke stop en zeker voor dat geld de moeite waard. We zijn zo'n 45 minuten binnen geweest.
We gaan op weg naar Cedar City. Maar niet al te ver, want volgens de site van Ontdek-Amerika is er tussen milemarker 19 en 20 een pull out/parkeerplaats en via daar kun je naar de Toadstool hoodoo's lopen. Hadden we nog niet eerder gedaan, dus dat gaan we nu doen. Geheel tegen onze gewoonte in spotten we de plek op tijd en hoeven we dus niet te draaien. Auto parkeren, wandelschoenen aan, insmeren, water mee en op weg. Het is niet zo heel ver, zo'n 15/20 minuten lopen door een wash, maar het is natuurlijk erg warm en lekker in het zonnetje lopen. Er staan tegenwoordig wel bordjes dus op de weinige plaatsen waar je zou kunnen twijfelen staat de weg nu duidelijk aangegeven.
Na die 20 minuten kom je uit bij een plateau waar inderdaad een bijzonder markante hoodoo staat. Afhankelijk van de hoek waaruit je 'm bekijkt heeft hij ook iets weg van Sid van Ice Age, of van ET-phone-home. Heel gek dat dit zo dicht bij de doorgaande weg te vinden is, maar dat je het vanaf daar toch echt niet ziet. Dan vraag je jezelf af hoeveel van dit soort pareltjes er nog meer zijn waar nog (bijna) niemand van weet!
We lopen nog een stukje verder omdat daar nog een groepje witte hoodoo's zou staan en ook die kunnen we vinden (ze zijn ook niet te missen). Leuk hier, een beetje klauteren over het slickrock, maar omdat je telkens de toadstool ziet staan, kun je je toch steeds oriënteren. En ook hier lopen maar een paar andere mensen rond.
Bij het teruglopen houden we eerst wat teveel rechts aan, waardoor we niet verder kunnen want te steil. Even een eindje terug en dan kunnen we wel terug naar het plateau en daarna weer terug naar de auto.
Na deze wandeling in de hitte hebben we het lekker warm, dus in de auto en airco aan.
Ook hebben we wel wat trek gekregen dus als we stoppen voor koffie en thee bij de Mac en halen we lekker ook 20 McNuggets die we uiteraard delen. Nieuwe ervaring: je kunt hier kiezen uit wel 10 sausjes😮
De route die we rijden naar Cedar City is erg mooi en totaal anders dan daarnet bij Page. Je rijdt hier op hoogte dus de bomen zijn al aan het verkleuren; alles tussen knalgeel en rood. Dat steekt mooi af bij de blauwe lucht, de donkergroene naaldbomen en de zwarte lavavelden.
Om 16.30 uur zijn we bij het hotel. Het blijkt dat onze wijziging inderdaad keurig is doorgekomen en we hoeven niet eens bij te betalen, ook al was het tarief voor een overnachting op vrijdag toch echt 12$ duurder dan op maandag. Dat is service!
We krijgen een nette, ruime kamer met een King op de begane grond. Eerst weer een was er in, dat is hard nodig. Wij gaan ondertussen afkoelen in het zwembad.
Als we de was uit de droger willen halen blijkt die nog niet droog. Dan nog een keer erin en dan gaan wij ondertussen eten.
We rijden wat door de plaats die groter is dan wij hadden gedacht, en ergens zie ik een Sizzlers. Geen idee waar ik het vandaan haal, maar de naam zegt me iets, dus we besluiten hier te eten; bij deze keten zijn we nog nooit geweest.
Het blijkt een soort vreetschuur te zijn. Of nou ja, een all-you-can-eat restaurant waarbij je het hoofdgerecht aan de balie bestelt, en voor het voorgerecht, de bijgerechten en het nagerecht van het buffet gebruik maakt. En eigenlijk is het behoorlijk lekker! Ook het vlees wat we bestellen, Jurgen een steak met giant shrimp, en ik een sizzling chicken, is echt lekker. Leuk, weer eens wat anders.
Terug naar het hotel een tussenstop bij de Starbucks waar we onze re-usable bekers nog eens laten vullen. Het leuke hieraan: ook al staat er Starbucks op, niemand kijkt raar op als je bij de McDonalds deze beker geeft om te vullen. Dat zou hier wel anders zijn.
Terug in de het hotel blijkt de was nu wel droog, dus we vouwen alles op en nu kunnen we er als het goed is de rest van de vakantie mee door!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten