23 September: Springdale

We hebben de wekker maar weer om 08.00 uur gezet want de ontbijtjes bij La Quinta's zijn altijd wel goed, dus dat gaan we meepakken. Het ontbijt is inderdaad prima met veel keus, maar niet zoveel plaats. Maar we eten het lekker op een bankje in de tuin op. 

Daarna pakken we de spullen, we gaan ons geluk beproeven en kijken of we nu wel een parkeerplaatsje kunnen vinden voor de Canyon Overlook Trail. Gezien de enkel van gisteren laten we de wat inspannendere wandelingen maar even voor wat ze zijn. Bovendien hebben we Angels Landing (die sinds 3 dagen weer open is) en Observation Point al gelopen. Het is druk voor de tunnel maar in dit mooie landschap is het niet erg om te wachten. En als we de tunnel door zijn (het startpunt voor de trail) hebben we geluk! We spotten een plekje dus dat is alvast gelukt.

De Canyon Overlook Trail is echt een leuke wandeling. Alhoewel: we lopen hier niet alleen (het is niet overdreven druk) en een van de echtparen denkt er echt anders over. Of in ieder geval de vrouw in het gezelschap. Zij is tot de houten 'vlonders/brug' gelopen en staat nu onder de rots te huilen. We gokken van hoogtevrees of angst want als haar man haar een tijdje getroost heeft, loopt hij alleen door. Bij toeval lopen we een beetje samen op en we nemen ons voor om, als dat nodig is, op de terugweg te vragen of we kunnen helpen. Misschien ervoor of juist er achterlopen, geen idee. Gelukkig hebben we zelf nooit last van hoogtevrees. Maar op de terugweg loopt hij zo hard dat we onze hulp niet aan kunnen bieden. Als we voorbij lopen ziet de vrouw er veel rustiger uit dan daarnet dus het lijkt ook zonder hulp goed te komen. Als we weer bij de auto zijn en voorbij de start van de trail rijden, zien we ze het laatste stukje naar beneden komen. Gelukkig maar.

Wij gaan terug naar de hotelkamer en gaan ons klaarmaken voor de Narrows. We maken voor de zekerheid een tussenstop bij het VC, maar flashfloods zijn not expected dus we kunnen met een gerust hart door het water gaan lopen. Voor dit doel hebben we de afgelopen keren bij ons bezoek aan Zion waterschoenen van de Decathlon meegenomen. Kosten bijna niks, wegen bijna niks en lopen prima in het water. Het water is overigens erg koud, maar dat is het altijd. Wat wel opvalt: het water stroomt echt harder/sneller dan bijvoorbeeld vorig jaar. 

Na 1,5-2 uur vinden we het weer genoeg en draaien we om. We zijn best blij met de stokken van mijn ouders want ook hier helpt dat natuurlijk wel. Terug bij de halte Temple of Sinawa stappen we weer op de bus, deze keer tot de Zion lodge. We kopen uiteindelijk niks, behalve wat te eten bij wijze van lunch. Er is plaats op het terras dus we zitten hier prima!
Tegen een uur of 16.00 zijn we weer in het hotel en gaan we natuurlijk nog even naar het zwembad. 

Vanavond gaan we eten bij de Zion Brewery. Ondanks de naam is dit geen brouwerij maar meer een soort bierhuis. We nemen 2 voorgerechten die we samen delen. Dat is ook al meer dan genoeg. We nemen de chickenwings en nacho's met alle prut er op en er aan. Lekker hoor! Natuurlijk neemt Jurgen weer een lokaal biertje en ik een wijntje. 
Terwijl we op de bus terug naar het hotel wachten worden we getrakteerd op een prachtige maansopkomst. Of hoe dat ook mag heten. In ieder geval komt er een volle maan van achter de rotsen vandaan en het is een mooi gezicht. We stappen heel slim de halte na ons hotel uit, moeten we een eindje teruglopen en kunnen voor dat stukje nog lekker een ijsje kopen 😊